به گزارش تابناک، در مورد کار و تلاش هم که حتماً شنیده اید، Karoshi (مرگ از کار زیاد)، نه تنها واژه ای آشنا بلکه تا حدودی مقبول در ژاپن محسوب می شود.جستجوی رابطه ژنتیکی هم بی فایده است! چون همین مردم وقتی به آمریکا مهاجرت می کنند، دچار همان امراضی می شوند که در ایالات متحده شایع است و عمری تقریبا برابر آمریکایی ها دارند.
راز اول: تغذیه بر پایه ماهی، سویا، سبزیجات و میوه ها
ژاپنی ها ماهی را کباب شده یا با روغن کانولا در زمان بسیار کوتاه و به مقدار اندک طبخ می کنند.ماهی های مورد علاقه ژاپنی ها: ساردین، سالمون، Mackerel و Fresh tuna است. سبزیجات، سبزیجاتِ غنی از ویتامین سی، آنتی اکسیدان ها و مواد معدنی هستند. ژاپنی ها، ۵ بار بیشتر از آمریکایی ها سبزیجات چلیپایی (کلم بروکلی، کلم پیچ، گل کلم و جوانه سبزیجات) مصرف می کنند.
ژاپنی ها دیوانه سبزی هستند! مادران ژاپنی وقتی می خواهند اعضاء خانواده را زودتر به منزل بکشانند، گوشت های دریایی را در سبزی فراوان و بدون روغن بر روی اجاق می گذارند. سپس میز شام را با لوبیا سبز، کاهو، هویج خرد شده، اسفناج، چغندر، ریشه کُنار، شلغم، تربچه، ترب سفید، قارچ، سیب زمیني، سبزیجات دریایی (Kombu ، Nori ، Wakame)، گوجه فرنگی، پودر خردل و فلفل قرمز می آرایند.
ژاپنی ها مقدار زیادی سویا مصرف می کنند (حدود ۵۰ گرم در روز). حجم زیادی از طرف غذای ژاپنی ها را سویا تشکیل می دهد. خواص ضد سرطانی این دانه در بسیاری از سرطان ها، خصوصاً سرطان پستان سال هاست که اثبات شده است.سویا ترکیب اصلی سوپ میسو و Tofu را تشکیل می دهد که تقریباً در هفته چندین بار سرو می شود.میوه ها، مصرف میوه تازه فصل بدون هیچگونه دخالت در فرآوری از خصوصیات مردم ژاپن است. بطور کلی کیک، بیسکوئیت، ویفرها، کلوچه های صنعتی در ژاپن چندان مورد استقبال نیست.
راز دوم: در رژیم غذایی ژاپنی، نان جایگاهی ندارد.
در ژاپن بیشتر غذاها با برنج کته سرو می شود. ژاپنی ها ۶ برابر آمریکایی ها برنج می خورند. البته اغلب مواقع نه این برنج سفید آبکش بدون سبوسی که ما می شناسیم، بلکه برنج قهوه ای (سبوس دار). برنج را کم نمک و بدون روغن (کته) می پزند. اینگونه مصرف برنج، آن ها را از چربی های ترانس، کلسترول و فشار خون محافظت می کند. ضمن اینکه سبوس برنج منبع سرشاری از ویتامین های گروه B محسوب می شود.
راز سوم: ژاپنی ها با چشمانشان غذا می خورند! ظروف ساده و پیاله های کوچک، با غذاهای کم کالری و تزئین هنرمندانه. این تزئین بی نظیر که این روزها نمونه اش را می توانید در هایپر مارکت ها تحت نام ” سوشی” ملاحظه می کنید، هر بیننده ای را ترغیب می کند، به جای خوردن تماشا کند.
ژاپنی ها معتقدند: وقتی به این تزئین نقاشی گونه نگاه می کنید، مغز بخشی از دریافت های دیداری را به حساب دریافت های گوارشی محاسبه خواهد کرد. به همین سادگی! اما وقتی به روش ایرانی بشقاب پت و پهنی را مقابل خود می بینیم خصوصاً اگر گرسنه باشیم، آن را لبریز از غذا خواهیم کرد. همواره بهانه هایی برای تا آخر خوردن این کوه غذا وجود دارد.
اگر در مهمانی باشیم؛ به خاطر اینکه میزبان احساس نکند از غذا خوشمان نیامده.
اگر در منزل باشیم؛ به خاطر اینکه اسراف نشود! انگار وقتی همین غذای اضافی به چربی تبدیل می شود، اسراف نیست! برخی باورهای فرهنگی ژاپنی ها هم در این کم خوردن موثر است مثلاً: ژاپنی ها پیاله شان را لبریز از غذا نمی کنند.غذا را برپایه ماهیت طبیعی اش تزئین می کنند نه ظروف و اجسام روی میز. به طور مرتب کودکانشان را تشویق می کنند وقتی ۸۰% احساس سیری می کنند، دست از خوردن بکشند. برخلاف ما که تشویق می کنیم تا آخر بشقابشان را تمام کنند.
راز چهارم: لازم نیست کم بخورید، فقط کافیست کم کالری بخورید.
برای آدم های شکمو، کم خوردن یک شکنجه است. به قول ما ایرانی ها، بعضی ها عادت دارند دایم دهانشان بجنبد. تنها ۳% مردم ژاپن چاق هستند، در حالی که فرانسوی ها ۱۱% و آمریکایی ها ۳۳% اضافه وزن دارند. اضافه وزن ارتباط مستقیمی با دریافت کالری اضافی دارند.با پرهیز از چیس، پفک، شکلات و کلوچه های مختلف و جایگزینی با میوه ها و سبزیجات، می توان به راحتی تا ۸۰۰ کالری در روز کمتر دریافت کرد، بدون اینکه لطمه ای به لذت خوردنتان وارد شود.
یعنی چی یعنی ما هم از قیمت گوشت ننالیم بریم سویا بخوریم